نامم«دولسینه» و موطنم توبوزو یکی از قراء مانش و عنوانم دست کم شاهزاده خانم است، چون من ملکه و معشوق دُن کیشوت هستم. زیباییم فوق بشری است چون در وجود نازنیننم تمام خصال خیال‌انگییزی که شعرا به دلبران خود نسبت می‌دهند تحقق و تجمع یافته است: گیسوانم کمند بافته‌ای از تار زرین است، پیشانیم به باغ ارم می‌ماند، ابروانم چون رنگین‌کمان، چشمانم چون خورشید، گونه‌هایم چون گل سرخ، لبانم چون مرجان، دندان‌هایم چون مروارید، گردنم چون سنگ سفید، سینه‌ام چون مرمر، دست‌هایم چون عاج و سپیدی تنم چون برف است...
سروانتس اسپانیایی چند قرن پیش مرا اینگونه معشوقه ی دُن کیشوت ساخته است حال تو هرگونه که میخواهی مرا بخوان...